Historia

Franciszkanie przybyli do Elbląga po wojnie, a więc w roku 1945. Początkowo obsługiwali wszystkie kościoły miasta. Pierwszym miejscowym proboszczem został o. Hilary Pracz-Praczyński.

Od roku 1954 praca duszpasterska elbląskich franciszkanów zawęziła się do obsługi poprotestanckiego (poluterańskiego) kościoła pw. św. Pawła Apostoła. Cztery lata później, na mocy decyzji administratora diecezji warmińskiej, biskupa warmińskiego Tomasza Wilczyńskiego, kościół pw. św. Pawła Apostoła wraz z budynkiem klasztornym (dawną pastorówką) i przyległym placem stał się własnością franciszkanów. W dniu 3 grudnia 1958 r. ówczesny Minister prowincjalny o. August Rosiński erygował w Elblągu klasztor, którego patronem jest św. Paweł Apostoł.

W latach 1961-1980 w klasztorze mieszkał, pracował i rozwijał swoje nadzwyczajne zdolności o. Andrzej Klimuszko, który w kraju i za granicą zasłynął jako wizjoner oraz wybitny zielarz. W 1986 r. na terenie kościelno-klasztornym został wybudowany dom parafialny nazwany jego imieniem. Z czasem część budynku na kilkanaście lat przeznaczono na siedzibę junioratu dla braci zakonnych.

W okresie 2005-2006 r. budynek klasztorny poddano gruntownemu remontowi, a następnie przedwojenny luterański dom przedpogrzebowy, znajdujący się na terenie kościelno-klasztornym zaadaptowano na Dom Pamięci O. Andrzeja Klimuszki. Przed dwudziestu laty na placu przy kościele wybudowano także klasztorny grobowiec, do którego przeniesiono szczątki śp. o. Kaliksta Figury i o. Andrzeja Klimuszki.